Ik las ooit ergens dat de dingen die ervoor zorgen dat je de tijd vergeet, je grootste passies zijn. Als dat zo is, is knutselen mijn passie. Al klinkt dat wel een beetje treurig. Laat ik het dan zo stellen: knutselen is een van mijn grootste hobby’s (naast eten, slapen en koffiedrinken in de zon).
Ik ben er niet per se heel goed in. Mijn tekeningen waren in groep 3 heel goed, maar zijn dat niveau nooit echt ontstegen. Ik heb geen uitermate groot talent voor ruimtelijk werk met klei enzo. Mijn oma maakte prachtige landschappen in olieverf, maar ook dat talent heb ik niet georven. Nee, ik ben meer een enthousiaste, maar niet echt getalenteerde hobbyist. Ik vind het maken vooral heel leuk.
En gelukkig heb ik dat gen ook doorgegeven aan mijn kinderen. Of in ieder geval aan mijn oudste dochter van 4. De jongste (1,5) haalt haar kick vooral uit met waskrijtjes (of nog leuker, met stiften) alles wat in de buurt komt onderkrassen. Maar die oudste, da’s wel een knutselaar.
Tijdens de coronaperiode, toen ze nog een stuk jonger was, besloot ik om het knutselen eens met haar op te pakken. We introduceerden naast viltstiften en papier, wat ze al kende, ook lijm en een schaar. Toen was het hek van de dam. Inmiddels is ze zeer productief en bedreven in het maken van knutselwerkjes. Rammelaars van lege wc-rollen gevuld met kraaltjes zijn favoriet.
Tijdens die coronaperiode kwam ik er ook achter dat het bij peuters en kleuters heel vaak niet om het eindresultaat gaat. Dan vond ik de mooiste knutsels op Pinterest en besloot zij na vijf minuten compleet haar eigen gang te gaan, zodat die coole uil/zeemeermin/Rupsje Nooitgenoeg een zeer eigen touch kreeg en het eindresultaat de verste verte niet leek op een uil/zeemeermin/Rupsje Nooitgenoeg.
Toen ging er bij mij een belletje rinkelen: het gaat ze om het proces. Het ontdekken van nieuwe materialen, kijken wat er gebeurt als ze een bepaalde handeling uitvoeren of -nog leuker- twee dingen met elkaar mengen. Denk maar aan die potjes Play-Doh die altijd binnen een kwartier gemengd zijn tot een onbestemd grijsbruin.
Maar, zoekend naar inspiratie, kon ik weinig voorbeelden vinden van procesgerichte knutsels met een leuk resultaat. Dus niet alleen die potjes grijsbruine klei met kralen er in en kilo’s confetti geknipt van reclamefolders, en ook niet die bijna kant-en-klare knutselwerkjes van Pinterest, maar iets ertussenin. Dus besloot ik ze zelf maar te verzinnen. En te testen. En te fotograferen.
Dat is uitgelopen op deze blog: kinderknutselblog.nl!
Je vindt hier meerdere knutsels per week, maar ook achtergronden en inspiratie. Gewoon voor thuis, in gewone-mensen-taal, met spullen die je overal kan kopen of hergebruiken. Ik heb er zin in!